معنی رستی خوردن - جستجوی لغت در جدول جو

رستی خوردن

لغت نامه دهخدا

(تَ تُو کَ دَ)

خوردن خوراک هرروزه که باعث ادامه زندگی است:
نه شرطست وقتی که روزی خورند
که نام خداوند روزی برند.
سعدی (بوستان).
چنان پهن خوان کرم گسترد
که سیمرغ در قاف روزی خورد.
سعدی (بوستان)

لغت نامه دهخدا

گیتی خوردن

(سُ دَ)

جهان خوردن. از همه لذایذ گیتی بکمال متمتع شدن. متلذذ و متنعم شدن:
شاهی که ز مادر ملک و مهترزاده ست
گیتی بگرفته ست و بخورده ست و بداده ست.
منوچهری.
رجوع به گیتی خور شود

لغت نامه دهخدا

دست خوردن

(دَ تِ خوَرْ /خُرْ دَ)

دست قاصد اکل.
- دست خوردن بردن، آغاز خوردن کردن. به تناول غذا آغازیدن:
که ای شاه نیک اختر دادگر
تو بی چاشنی دست خوردن مبر.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

دست خوردن

(دَ)

لمس شدن. مورد اصابت قرار گرفتن.
- دست خوردن به چیزی یا کسی، بدون آگاهی و عمد دست به چیزی یا کسی اصابت کردن

لغت نامه دهخدا

رستی خور

(گِ رِهْ بَ تَ / تِ)

رستی خورنده. روزی خوار. رزق خوار. رستی خوار. که غذا و روزی بخورد:
آزاد رسته از در دربند حادثات
رستی خوران باغ رجا را چو میوه ایم.
خاقانی.
و رجوع به رستی و رستی خوار و رستی خوردن و مترادفات کلمه شود

لغت نامه دهخدا

گیتی خوردن

بهره بردن از نعمتهای جهان متنعم شدن: همچنین لشکر کش و دشمن کش و دینار بخش همچنین گیتی خور و میری کن و نیکی فزای، (منوچهری)

فرهنگ لغت هوشیار

مسته خوردن

خوردن مرغ شکاری مسته را، استفاده کردن از نعمتها: دیگر سهو آن بود که ترکمانان را - که مسته خراسان بخورده بودند ... - استمالت کردند

فرهنگ لغت هوشیار

معنی رستی خوردن - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما